Tiven a sorte de coñecer a XESUS MATO, cando era unha rapaciña a que lle poñian os pelos de punta a falta de libertade que tiñamos neste país, naqueles anos nos que o dictador Francisco Franco xa era vello e estaba enfermo, pero non deixaba as rendas do pais,porque morreu cas botas postas. Naquel intre os grupos de musica Fol. Estaban moi de moda, as suas voces reivindicaban, o noso idioma,as nosas tradicions, e as nosas libertades.
Corria el año 1975, e Xesus Mato , organizou unha viaxe a a Paris e Bruxelas, na que o grupo de Folk (Fuxan Os ventos) ía a actuar para os emigrantes Gallegos, e compartir unhos dias con eles, que estaban bastante esquinzados, solos, na Europa Democratica. Daquela os politicos non facian viaxes, xa que eles e nos non tiñamos nin voz nin voto.
Cos meus 20 anos acabos de cumprir, fixome moita ilusion pasar a Fronteira ,ir a Europa das liberdates, e vivir unhos dias na Europa democratica, tan distinta a nosa España.
Chegados a Irun ,os gardas da fronteira rexistraronos a nos e o noso autocar, xa que nel levavamos unha Bandeira Galega, e non lles debeu parecer ben, trataronnos como casi terroristas, pero o fin pasamos a Francia. Xa estabamos en Paris e no no podiamos creer. De noite salimos a coñecer a cidade, vimos espectáculos
De varietes, y comprobamos como os xoves, paseaban tranquilamente polas Ruas, cos seus pelos desaliñados, e nadie miraba para eles. Aquela cidade era diferente, para nos era o Paraíso.So tivemos un percance, sobre as 5 da maña paramos un taxi, que no nos levou porque eremos españosis, paramos outro e tampouco….eramos tratados como terecer mundistas. Voltamos a pé o noso hotel e tampouco pasou nada.
Nesa Viaxe tiven a sorte de conversar largo e tendido con Xesus Mato, pronto me din de conta que non era un crego o uso.
Era unha persoa Comprometida ca sua terra Galega, era divertido, falaba gallego,apoyaba a musica gallega moi de moda cos Grupos de Folk. Coma fuxan os ventos.grupo que denunciaba as inxusticias cometidas cos gallegos.
Xesus Mato era Fuxan, e fuxan eran Xesus mato
Un Crego un tanto especial, sempre tiña una palabra de alento para os que o necesitaban. Na montaña de Lugo, xa leva 25 anos, e ali e Crego, mestre, e amigo dos seus feligreses.
Despois non me relacionei moito con Mato, el traballaba na COPE, so nos vimos na rua ou nunhas reunions da Asociación da Radio.
Veu a moitas entrevistas a Radio Lugo, e seguio a demostrar que era Crego. pero moi comprometido cos mais desfavorecidos.A sua lengua sempre foi o Galego, e eso gustabame.
Xesus mato desexoche que sigas moitos anos mais con nos, dandonos a tua amistade, a a tua generosidade.
Porque ainda hoxe, necesitanse persoas comprometidas, e que defendan a nosa lengua e costumes.Os que tivemos a sorte de contar ca tua amistade,queremoste , porque eres unha boa persona, e un Crego diferente.
75 anos son poucos, que cumpras muitos mais.
Seguro que che fara moita ilusion, que dempois de 20 anos Fuxan Os ventos volven a estar enriba do escenario.
Larga vida o noso Xesus Mato.