Don Xesús Mato, cura da montaña luguesa

Fálase na lei galega do patrimonio cultural dos bens inmobles como representación da evolución dunha comunidade humana, por ser testemuño da súa cultura. Todos os que amamos a montaña luguesa sabemos que nela, dende o Cebreiro a Fonfría, temos un exemplo de porque a arquitectura tradicional e inda máis a paisaxe humanizada galega se adapta de xeito fermoso ós homes e á terra. Isto é precisamente polos homes que dende sempre souberon ler o seu territorio e convertelo nun contorno amigable.

Un deses homes, o cura Mato, que entendeu o seu territorio; mellor dito a súa parroquia na dobre vertente: a súa terra e os seus veciños, e polo tanto na mestura desas dúas realidades o patrimonio edificado. Os que estamos nas trincheiras da defensa do patrimonio, atoparnos con alguén que nos explica que pasa no seu territorio, o que pasa coas súas xentes, que nos axuda a entender as razóns das construcións e a facernos entender nos proxectos de recuperación das obras testemuñas da nosa cultura, é máis ca unha sorte unha bendición.

Grazas D. Xesús Mato para axudarnos a entender esta terra, estas as túas parroquias, este o patrimonio edificado que baixo a túa protección se mantén para o uso e o gozo de todos nós.